نگویید بیابان زدایی

بیست و هفت خرداد،هفده ژوئن،روز جهانی مقابله با بیابان زایی است.روزی که اهمیت بزرگداشت آن با توجه به خشکسالی امسال از همیشه محسوس تر است.
بسیار در روزنامه ها و بحث ها می خوانیم و می شنویم روز بیابان زدایی.

نگویید و تکرار نکنید،این حرف غلط و ضد محیط زیستی است! بیابان هم یکی از بیوم های کره زمین است با کارکرد اکولوژیک و تنوع زیستی ارزشمند و منحصر به فرد.باید و موظفیم بیابان های طبیعی را به شکل طبیعی اش یعنی بیابان حفظ کنیم.
همانقدر که جنگل زدایی غم انگیز و تاسف بار است(تخریب جنگل)،تخریب دیگر اشکال اکوسیستم های طبیعی از کوهستان و دریاچه و تالاب گرفته تا تخریب بیابان نا بخردانه و وحشیانه است!
بحث روز بیابانزایی این است که با جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی، فرسایش خاک،پایین رفتن آبهای زیر زمینی... از تبدیل شدن اکوسیستم های دیگر(جنگل و مرتع و تالاب...)به بیابان های جدید جلوگیری کنیم نه اینکه بیابان های طبیعی موجود را تغییر شکل داده و تبدیل به اکوسیستم دیگری مثلا جنگل کنیم.
وجود دارند طرفداران طرح های مضحکی مثل " وصل کردن آب خلیج فارس به دریای خزر به قصد آباد کردن بیابان لوت و بیابان های مرکزی ایران"!اکثر مردم ایران این واقعیت که بیش از نیمی از کشورمان بیابانی است را بد شانسی تاریخی مان میدانند.
در حالیکه بیابان های ایران اکثرا از نوع بیابان های سرد هستند یعنی در آنها آب و حیات وجود دارد و ارزشمند ترین بخش تنوع زیستی مان از گورخر آسیایی تا یوز و جبیر(آهوی ایرانی) تا انواع پرندگان بویژه خزندگان اندمیک ایران در همین بیابان ها زندگی می کنند.
گندم بریان کویر لوت بیشترین دمای ثبت شده کره زمین و کلوت هایش(با آن اشکال ژئومورفولوژی خاص) بزرگترین جاذبه های اکوتوریستی ایران هستند.