سه نفر از دوستان سینمایی ام دوربینی خریده اند و با هم شرکتی درست کرده اند برای فیلم و تیزر سازی و ...
از طرف شرکت پتروشیمی ای به آن ها برای تبلیغ کارخانه شان پیشنهاد شده فیلم کوتاهی بسازند و به دوستانم کتابی داده اند «سیمای زیست محیطی صنعت پتروشیمی» که در آن با عکس های زیبا اکثر کارخانجات پتروشیمی ایران معرفی شده و شرح جذابی از اقدامات مثبت محیط زیستی این صنایع به چاپ رسیده: همگی آن ها استاندارد محیط زیستی ISO دارند. بخش HSE دارند و مدیریت زیست محیطی (EMS) شان فعال است، پساب و پسماندشان تصفیه می شود و فضای سبز اطراف تمام کارخانه های پتروشیمی ایجاد کرده اند.
دروغ است! دروغ است! دروغ است!
کلاً صنعت پتروشیمی در دنیا آلاینده ترین بخش صنایع مربوط به نفت است. انواع آلاینده های جوی پسماندهای صنعتی خطرناک در این صنعت تولید می شود. برای تصفیه، فیلترکران و از بین بردن آن باید بهترین و جدید ترین تکنولوژی های روز به کار برده شود. بحث اکولوژی صنعتی Industerial Ecology باید پا بگیرد.
ولی در جمهوری اسلامی هنوز بخشی از پساب صنعتی پتروشیمی ماهشهر، بدون هیچ نوع تصفیه مستقیماً وارد خلیج فارس می شود. سال پیش صفحه محیط زیست روزنامه ها پر بود از گزارشات تکان دهنده ای از تولد تعداد زیادی نوزاد عقب مانده ذهنی در روستاهای اطراف پتروشیمی ماهشهر. نوشتند که احتمالاً به خاطر آلودگی آب دریا و با مصرف ماهی های آلوده به جیوه و فلزات سنگین توسط مادرانشان به دنیا آمده اند.
همکلاسی ای داریم که در شرکت نفت و از نزدیک در پتروشیمی جنوب ایران مشغول به کار است. به عنوان شاهد عینی تعریف می کند روزی که قرار بود برای بازدید ISO به کارخانه شان بیایند روی استخری که لجن صنعتی کارخانه را مستقیماً دفن می کردند (با خطر نفوذ به آب های زیرزمینی) شبانه با خاک پوشاندند. از استانداردهای ISO این است که روغن ها روی زمین نریزد و از لوله ها نشت نکند. می گفت چطور چند کانتینر خاک آوردند و روی زمین را تا ارتفاع چند سانتی متری خاک پاشی کردند تا روغن ها دیده نشود. و روی خاک ها را گلکاری کردند. صبح که بازرس محیط زیست آمده بود چند نفر کارگر در حال آبیاری گل و گلدان کاشته شده در زمین بودند!
مشکل نگاه آن مدیر ارشد پتروشیمی است که چنین دستور می دهد. نکته بیشتر درد آور این جاست که برای اصلاح این آلودگی ها تمام هزینه ای که باید صرف کنند کمتر از (یک هزارم) درآمد آن کارخانه است و تازه با انجام این هزینه زیست محیطی راندمان کارخانه نیز بالا می رود،یعنی حتی از نظر اقتصادی هم در بلند مدت به نفعشان است این استانداردها را رعایت کنند ولی جائی که جان مردم محلی و کارگرها ارزش ندارد، این حرف ها تجمل شناخته می شود و بی فایده است.
دروغ است! دروغ است! دروغ است!
کلاً صنعت پتروشیمی در دنیا آلاینده ترین بخش صنایع مربوط به نفت است. انواع آلاینده های جوی پسماندهای صنعتی خطرناک در این صنعت تولید می شود. برای تصفیه، فیلترکران و از بین بردن آن باید بهترین و جدید ترین تکنولوژی های روز به کار برده شود. بحث اکولوژی صنعتی Industerial Ecology باید پا بگیرد.
ولی در جمهوری اسلامی هنوز بخشی از پساب صنعتی پتروشیمی ماهشهر، بدون هیچ نوع تصفیه مستقیماً وارد خلیج فارس می شود. سال پیش صفحه محیط زیست روزنامه ها پر بود از گزارشات تکان دهنده ای از تولد تعداد زیادی نوزاد عقب مانده ذهنی در روستاهای اطراف پتروشیمی ماهشهر. نوشتند که احتمالاً به خاطر آلودگی آب دریا و با مصرف ماهی های آلوده به جیوه و فلزات سنگین توسط مادرانشان به دنیا آمده اند.
همکلاسی ای داریم که در شرکت نفت و از نزدیک در پتروشیمی جنوب ایران مشغول به کار است. به عنوان شاهد عینی تعریف می کند روزی که قرار بود برای بازدید ISO به کارخانه شان بیایند روی استخری که لجن صنعتی کارخانه را مستقیماً دفن می کردند (با خطر نفوذ به آب های زیرزمینی) شبانه با خاک پوشاندند. از استانداردهای ISO این است که روغن ها روی زمین نریزد و از لوله ها نشت نکند. می گفت چطور چند کانتینر خاک آوردند و روی زمین را تا ارتفاع چند سانتی متری خاک پاشی کردند تا روغن ها دیده نشود. و روی خاک ها را گلکاری کردند. صبح که بازرس محیط زیست آمده بود چند نفر کارگر در حال آبیاری گل و گلدان کاشته شده در زمین بودند!
مشکل نگاه آن مدیر ارشد پتروشیمی است که چنین دستور می دهد. نکته بیشتر درد آور این جاست که برای اصلاح این آلودگی ها تمام هزینه ای که باید صرف کنند کمتر از (یک هزارم) درآمد آن کارخانه است و تازه با انجام این هزینه زیست محیطی راندمان کارخانه نیز بالا می رود،یعنی حتی از نظر اقتصادی هم در بلند مدت به نفعشان است این استانداردها را رعایت کنند ولی جائی که جان مردم محلی و کارگرها ارزش ندارد، این حرف ها تجمل شناخته می شود و بی فایده است.
... این بی سوادی مدیرعامل پتروشیمی است. این سازمان محیط زیستی است که وظیفه اش را نمی داند.
تا وقتی کشورمان دموکراتیک نشود، تا وقتی کارگرها از امکان داشتن سندیکا و اتحادیه برای دفاع از حقوقشان محروم هستند(حق کار در محیط سالم را نمی توانند مطالبه کند و آگاه نیستند که به رفتار آن مدیریت سودجو می توانند اعتراض کنند و اصلاح شرایط کارشان را بخواهند)محیط زیستمان راهم نمی توانیم حفظ کنیم.
تا وقتی کشورمان دموکراتیک نشود، تا وقتی کارگرها از امکان داشتن سندیکا و اتحادیه برای دفاع از حقوقشان محروم هستند(حق کار در محیط سالم را نمی توانند مطالبه کند و آگاه نیستند که به رفتار آن مدیریت سودجو می توانند اعتراض کنند و اصلاح شرایط کارشان را بخواهند)محیط زیستمان راهم نمی توانیم حفظ کنیم.
...
1 comment:
Ino khoondam yade ye chizi oftadam, dar U.S.A b madaran hemeleh tosieh mishe maahi nakhorand, daghighan b hamin dalile aloodegi b jiveh!
Post a Comment